ههرچی شهوه؛ پڕ به جوانی ئهستێرهکان له تۆ دهدوێم
لهرۆژیش دا، هێندای ههموو دهنکه ترووسکه کانی خۆر ماڵ ئاوایی له خهونهکان ئهکهم
تۆ '' بگۆیهکی بێ دهنگ و
ڕووبارێکی بێ ڕهوت " و
دهریایهکی بێ شهپۆل و
خۆرێکی بێ ههتاوی!
تۆ هاوارێکی له ناو گهروو دا خنکاوی!
تۆ هێندای ئاسمان شین و هێندای ئاو بێ ڕهنگ و
هێندای تهنیایی بێ دهنگی!
تۆ هێندای تاریکی بێ بن و هێندای عهداڵهت لێم ونی!
ئهم شهو، پووشپهڕو سیس بوونی گیاکان...،
ههڵوهرینی گێلاسهکان...،
باسی غوربهتی تۆیان بۆ دهکردم.
ئهمشهو، لهقووڵایی ئاسمانهوه قووڵایی چاوهکانی تۆم دیت که باسی گریانی نیوه شهوو چۆنیهتی ههڵڕژانی بارانیان دهکرد.
تۆ ههموو شیلانهکانی پووشپهڕو
ههموو هێشوه ترێکانی گهلاوێژو
ههموو دهسکه گهنمهکانی خهرمانانت بۆ ناردم!
تۆ ئێستهش له گهڵاڕێزان ئهترسێی
بۆیه گهرپێ ئهنێیته سهر داره گوێزهکان له بهر چاوتا قوڕ ئهبارێ
تۆ ئێستهش له باو باڵندهو ههوره تریشقه ئهترسێی
بۆیه گهر چاوت ههڵدێنی هاوار له دایکت ئهبهستی
تۆ هاواری سهدان بێشکهی بێ کۆرپهو
سهدان کۆرپهی بێ دایکی!
تۆ له دابڕان ئهترسێی
بۆیه نفرهت له شهڕ ئهکهی!
*******************
شاری سهردهشت له باشووری ئازهربایهجانی ڕۆژئاوا، له باوهشی چیاو دۆڵ ودرهخت و کانی و ڕووبارو تاڤگهدا، " له نێو دڵی زهردهشت،" له داوێنی چیای گرده سوور ههڵکهوتووه . سهردهشت شارێکی سهرسنووری ئێران- ئێراقه و دانیشتوهکانی ههموو کوردن. با ئهوهش بڵێم که زۆرترین قوربانیهکانی شهڕی ههشت ساڵه- واته؛ بهقهولی کوردهواری شهڕی عهجهم و عارهب- شارو دێهاته کورد نشینهکانی دوو دیوی سنوور بوون بۆ نهموونه وهکوو ههڵهبجهو سهردهشت و...!
له ڕۆژی 7ی پووشپهڕی ساڵی 1366ی ههتاوی دا فڕۆکه شهڕکهرهکانی سهددامی گۆڕبهگۆڕ شاری سهردهشتیان بوردومانی کیمیایی کرد. لهو ڕۆژه دا بڕستی ههناسهیان له سهدان مناڵ و پیرو گهنج و ژن و مێرد، بڕی و به گازه ژاراویهکانی سیانۆد و خهردهل بێ بهزهییانه له ژیان بێ به شیان کردن. ئهوان لهو ڕۆژه دا بوونه قوربانی ئاواته قیزهونهکانی ناحهزانی گهلی کورد.
بهو کارهساته نامرۆڤانهیه، برینێکی قووڵ کهوته ناو مێژووی گهلی کورد و به قووڵایی ئهو برینهش مێژووی داگیرکهران بۆگهن تر بوو.
بهم بۆنهوه سهری کڕنۆش بۆ ڕووحی بێ گهردی شههیدان دادنوێنین و ئهم ڕۆژه بهرزو پیرۆز ڕادهگرین.
نووسهری وێبلاگی باژاڕ؛ 7/4/1388 ههتاوی
۶ تیر ۱۳۸۸
یادی 22ههمین ساڵ وهگهڕی کارهساتی 7 ی پووشپهڕی شاری سهردهشت
** سڵاو له ڕووحی بێگهردی شههیدانی 7ی پووشپهڕی 1366 له شاری سهردهشت **
۲۸ خرداد ۱۳۸۸
سروودی 31ی مانگی گولان روژی کرانه وه ی کتیبخانه ی قه لاره ش
سروودی 31ی مانگی گوڵان
هۆنراوهی باوکی ڕامتین
به بۆنهی کرانهوهی کتێبخانهی گشتی ئاوایی قهڵاڕهش
سی ویهکی مانـــــــگی گوڵانه - ڕۆژت پیــــــــــرۆز کتێبخانه
ڕۆژی کردنـــــــهوهی زانسته - بۆیه ئهمڕۆ جــــــــهژنهمانه
کتێب ئهمڕۆ مامــــــــوهستایه - ههڵگری پهیـــــــــامی خوایه
پهیام نێــــــــــری دادو ئاشتی - ههرچی تێیدایــــــــــه ڕهوایه
کتێب بــــــــهرههمی خوێندنه - دژی زوڵم و دواکـــــــهوتنه
هزری هــــــــهزاران ههژاره - جێ پــــهنجهی سهدان هێمنه
ڕێنماو ڕهوتی ژیــــــــــــــانه - یـــــــــــــاریدهدهری ئینسانـه
گهورهتـــــــــرین زانستگهیه - پهیڤ و ئـــــــــاوازی جوانه
کتێب یارێکی دێــــــــــــــرینه - قسهخۆشو زبان شیــــــرینه
لهیلومهجنوون، دێوانهوشهم - ڕهنجی فهرهاد بـــــۆ شیرینه
بهرینه وهک بهحری ئـــاوێ - من به ئهو ناژیم تــــــــــاوێ
باشترین یارو ههڤــــــــــــاڵه - کتێب له لام بێ دوستم نـاوێ
نهسیحهت و ئامۆژگـــــــاری - ئهوهێمایه بۆ ڕزگـــــــــــاری
پڕله ڕاستی وبهسهرهاتـــــه - ئازایهتی و فیداکـــــــــــــاری
مێژووی باب و باپیــــــــرانه - خــــــــــــاوهنی مڵکی جیهانه
گهنجینهیێکی به نــــــــــرخه - دهسکهوتو ماڵو سامـــــــانه
مهرههمی زام و بــــــــــرینه - خۆشهویستی ئهو بــــــــهتینه
ههموو زانستێکی تیــــــــایه - ههموو گیانی ههر بـــهخشینه
باوکی ڕامتین
هۆنراوهی باوکی ڕامتین
به بۆنهی کرانهوهی کتێبخانهی گشتی ئاوایی قهڵاڕهش
سی ویهکی مانـــــــگی گوڵانه - ڕۆژت پیــــــــــرۆز کتێبخانه
ڕۆژی کردنـــــــهوهی زانسته - بۆیه ئهمڕۆ جــــــــهژنهمانه
کتێب ئهمڕۆ مامــــــــوهستایه - ههڵگری پهیـــــــــامی خوایه
پهیام نێــــــــــری دادو ئاشتی - ههرچی تێیدایــــــــــه ڕهوایه
کتێب بــــــــهرههمی خوێندنه - دژی زوڵم و دواکـــــــهوتنه
هزری هــــــــهزاران ههژاره - جێ پــــهنجهی سهدان هێمنه
ڕێنماو ڕهوتی ژیــــــــــــــانه - یـــــــــــــاریدهدهری ئینسانـه
گهورهتـــــــــرین زانستگهیه - پهیڤ و ئـــــــــاوازی جوانه
کتێب یارێکی دێــــــــــــــرینه - قسهخۆشو زبان شیــــــرینه
لهیلومهجنوون، دێوانهوشهم - ڕهنجی فهرهاد بـــــۆ شیرینه
بهرینه وهک بهحری ئـــاوێ - من به ئهو ناژیم تــــــــــاوێ
باشترین یارو ههڤــــــــــــاڵه - کتێب له لام بێ دوستم نـاوێ
نهسیحهت و ئامۆژگـــــــاری - ئهوهێمایه بۆ ڕزگـــــــــــاری
پڕله ڕاستی وبهسهرهاتـــــه - ئازایهتی و فیداکـــــــــــــاری
مێژووی باب و باپیــــــــرانه - خــــــــــــاوهنی مڵکی جیهانه
گهنجینهیێکی به نــــــــــرخه - دهسکهوتو ماڵو سامـــــــانه
مهرههمی زام و بــــــــــرینه - خۆشهویستی ئهو بــــــــهتینه
ههموو زانستێکی تیــــــــایه - ههموو گیانی ههر بـــهخشینه
باوکی ڕامتین
برووسکهو دهستخۆشی بۆ ئهنجوومهنی ڕووناکی
به ناوی خوا
*****************
ئـــــــاواتی بهرزی بزرو دێــــــــــرینم
بــــۆگهشهی هزری زارۆی شیـــرینم
وهک خۆر له ئاسۆی نامۆی قهڵاڕهش
ئــهمڕۆ سرووشتی منی کردوه گهش
وهکـوو ئهو گۆڵهی له مانگی گــوڵان
ڕزگــــار بوو له بهند هاته نێـــو دڵان
شـــۆڕی شۆڕهشی خوێندنی نوێیــــه
پــهیامی مانگی گـــــــۆڵانی پێ یــــــه
مژده بێ! مــــژده! ڕووخا نـــــهزانی
بـــاوی نــهمــــاوه بــــــێ دهرهتـــانی
کیــژو کوڕو کاڵ، پیرو ههرزه کــــار
بهرهوپـــــیری دێن، بهرهوپیری یار
ئــهمڕۆ یاری مه بووکی پهڕتووکــه
دیـــاره بۆ یــاری زۆر ڕهزا سووکـــه
*****************************************************************
ئهندامان و کارگێڕانی بهڕێزی ئهنجوومهنی ڕووناکی
دهگهڵ سڵاوێکی گهرم و بۆن خۆش، له دووره وه دهستی شهکهت و چاوی نهترس و بێ خهوتان ماچ دهکـــــــهم. به بۆنهی کردنهوهی کتێبخانهی ئاوایی قهڵاڕهش پیرۆزبایی تان پێ دهڵێم و دهستخۆشیتان لێ دهکهم. ماندوو نهبن.
لهکێ بهرکێی ژیانی سهردهم دا بێ گومان برینهکان قووڵ و زامداریش گهلێکن، دهوا دهگمهن و شارهزا و پسپۆڕی ئهم بوارهش کهم تا کورتێک بێ خهیاڵن. بهڵام خۆشبهختانه، گهشهو سهر ههڵدانی ئهنجوومهن و ئێن جی ئۆیهکان، ههروهها پێکهێنانی مهکۆگهل و کۆڕو کۆبوونهوهکان، له لایان کۆمهڵێک لاوی خوێن گهرم و مرۆڤ دۆست و وڵات پارێز، به بیری پێشکهوتو خوازانه - له کوردستانی ڕۆژههڵات – مهڵحهمێکی کاریگهرن بۆ سارێژ کردنهوهی ئهم برینانه.
به ڕاشکاوی ئهتوانم بڵێم که له نێو ههموو ئهنجوومهن و ئێن جی ئۆ یهکان دا چالاکیهکانی ئهنجومهنی ڕووناکی، زهق و بهر چاوترن. ئهنجوومهنهکهتان ، وهک شۆڕه سوارهی ئهم گۆڕهپانه قۆڵی ههڵماڵیوهو بوێرانهو دلێرانه کوتکی کاوهی زانستی له ملی زوحاکی نهزانی داوه. ئێوه له دڵی ئێمه دا جێگای خۆتان کردۆتهوهو له ههموو شارو شارۆچکهو گوندهکانی کوردستان نێوتان له سهر زارانهو ئاکارتان له بهر چاوان.
ئێوه ههڵگرانی مهشخهڵی شۆرهشی نوێخوازین، ئێوه درزی هیواو هوومێدی ئێمهن، ئێوه ههتوان و نیوهنمهکن بۆ زامهکانمان، ئێوه فریشتهی ڕزگاریمانن، ئێوه پهیامبهری ڕاستی و ئاشتین، ئێوه ماموهستای فیداکاری و تێکۆشانن، ئێوه دهستپێکهری ههموو ئیشه پیرۆزهکانن، ئێوه بهرزترین لووتکهی کوردستانن!
به دڵ و به گیان خۆشمان دهوێین، چاکهتان له بهر چاومانه، "ڕووناکی" ش شیاوی خۆتانه!
********************************************************************
ناسرخزرپوور(باوکی ڕامتین)
گوندی قهڵاڕهش 31/2/1388
*****************
ئـــــــاواتی بهرزی بزرو دێــــــــــرینم
بــــۆگهشهی هزری زارۆی شیـــرینم
وهک خۆر له ئاسۆی نامۆی قهڵاڕهش
ئــهمڕۆ سرووشتی منی کردوه گهش
وهکـوو ئهو گۆڵهی له مانگی گــوڵان
ڕزگــــار بوو له بهند هاته نێـــو دڵان
شـــۆڕی شۆڕهشی خوێندنی نوێیــــه
پــهیامی مانگی گـــــــۆڵانی پێ یــــــه
مژده بێ! مــــژده! ڕووخا نـــــهزانی
بـــاوی نــهمــــاوه بــــــێ دهرهتـــانی
کیــژو کوڕو کاڵ، پیرو ههرزه کــــار
بهرهوپـــــیری دێن، بهرهوپیری یار
ئــهمڕۆ یاری مه بووکی پهڕتووکــه
دیـــاره بۆ یــاری زۆر ڕهزا سووکـــه
*****************************************************************
ئهندامان و کارگێڕانی بهڕێزی ئهنجوومهنی ڕووناکی
دهگهڵ سڵاوێکی گهرم و بۆن خۆش، له دووره وه دهستی شهکهت و چاوی نهترس و بێ خهوتان ماچ دهکـــــــهم. به بۆنهی کردنهوهی کتێبخانهی ئاوایی قهڵاڕهش پیرۆزبایی تان پێ دهڵێم و دهستخۆشیتان لێ دهکهم. ماندوو نهبن.
لهکێ بهرکێی ژیانی سهردهم دا بێ گومان برینهکان قووڵ و زامداریش گهلێکن، دهوا دهگمهن و شارهزا و پسپۆڕی ئهم بوارهش کهم تا کورتێک بێ خهیاڵن. بهڵام خۆشبهختانه، گهشهو سهر ههڵدانی ئهنجوومهن و ئێن جی ئۆیهکان، ههروهها پێکهێنانی مهکۆگهل و کۆڕو کۆبوونهوهکان، له لایان کۆمهڵێک لاوی خوێن گهرم و مرۆڤ دۆست و وڵات پارێز، به بیری پێشکهوتو خوازانه - له کوردستانی ڕۆژههڵات – مهڵحهمێکی کاریگهرن بۆ سارێژ کردنهوهی ئهم برینانه.
به ڕاشکاوی ئهتوانم بڵێم که له نێو ههموو ئهنجوومهن و ئێن جی ئۆ یهکان دا چالاکیهکانی ئهنجومهنی ڕووناکی، زهق و بهر چاوترن. ئهنجوومهنهکهتان ، وهک شۆڕه سوارهی ئهم گۆڕهپانه قۆڵی ههڵماڵیوهو بوێرانهو دلێرانه کوتکی کاوهی زانستی له ملی زوحاکی نهزانی داوه. ئێوه له دڵی ئێمه دا جێگای خۆتان کردۆتهوهو له ههموو شارو شارۆچکهو گوندهکانی کوردستان نێوتان له سهر زارانهو ئاکارتان له بهر چاوان.
ئێوه ههڵگرانی مهشخهڵی شۆرهشی نوێخوازین، ئێوه درزی هیواو هوومێدی ئێمهن، ئێوه ههتوان و نیوهنمهکن بۆ زامهکانمان، ئێوه فریشتهی ڕزگاریمانن، ئێوه پهیامبهری ڕاستی و ئاشتین، ئێوه ماموهستای فیداکاری و تێکۆشانن، ئێوه دهستپێکهری ههموو ئیشه پیرۆزهکانن، ئێوه بهرزترین لووتکهی کوردستانن!
به دڵ و به گیان خۆشمان دهوێین، چاکهتان له بهر چاومانه، "ڕووناکی" ش شیاوی خۆتانه!
********************************************************************
ناسرخزرپوور(باوکی ڕامتین)
گوندی قهڵاڕهش 31/2/1388
۲۵ خرداد ۱۳۸۸
روستای قلعهرش در یک نگاه
روستای قلعهرش در یک نگاه
روستای قلعهرش،در یازده کیلومتری جنوب غرب شهرستان سردشت و در دامنهی جنوبی کوه «شاخه خواره» قرار دارد.از لحاظ اداری عـضو بخش مرکزی به مرکزیت شهرسردشت و از روستاهای دهستان بریاجی به مرکزیت بیوران سفلی میباشد. این روستا دارای آب و هوای سرد وکوهستانی بوده که زمستانی سرد و پربرف و باران، بهــــــــــــــاری سر سبز و تابستانی نسبتاً خنک دارد.بــا داشتن طــول جغرافیــــــای؛537409 38sوعـــــــرض جغرافیـــــایی؛ 3997837 توسط کوههای « شاخهخواره» و «کـاسهشکِن» از طرف شمال، «هوینهمـــال» از طرف جنوب و «بیزاچن» از طرف مغرب احاطه گردیده است. از جهت شمال با روستای بیوران سفلی، از جهت جنوب با روستای سورهچـــوم، از جهت مشرق با روستای کولکـهرش و از جهت مغرب با روستاههای باوزه و هیرو- ازجنوب کردستــان- همسایه است.
روستای قلعهرش کنونی قدمت تاریخی چندانی ندارد ولی درشمال غرب روستا مکانی به نام گاپیره- که اکنون درآن زراعت صورت می گیرد- وجود دارد که گاهاً در هنگام کشت وزرع آثاری چـــون آجر، کوزهها ی گلی و دیگر اثاث ساختمانی باستانی در زیر خاک آن هویدا گردیده است و همچنین وجود قبرستانهای قدیمی در این مکان گواه بر وجود روستایی ویران شده در سالهای بسیار دور می دهد. از پدران وکهنسالان روستــــای قلعـه رش بارها شنیده ام: که قلعهای در این روستا و یا شاید همان روستای ویران شده وجود داشته که قلعهی مذکور سیاه بوده و بر اثـر تاراج و ویــرانی سالهاست کـــه نابود گردیده است . نام روستــــای قلعهرش نیـزتا حدودی با عقیدهی مافوق همخوانی و همسانی دارد، زیرا در زبان کــردی قلعهرش را (قَلارَش) می خوانند که (قــلا) به معنای قلعه و (رَش) به معنای سیاه میباشد، لازم به یادآوری است که در متـــون کهن فارسی به جای کلمهی سیاه از کلمه ی (رش) به فراوانی استفاده گردیده است.
بعضیها بر این باورند که در ایــن منطقه، قلعهای با استحکام زیاد وجــود داشته و ازلحاظ اینــــکه کسی نتوانسته است در آن نفوذ و بــرآن مسلّط شود و هرکس که به آن یورش میبرد بر نمیگشتـه و کشته میشد به همین دلیل میگفتند بـــــه داخل چــــاهِ رش افتاده است و تمام مناطقی کــــه توسط قلعهنشینان محافظت میگردیدند به همین اسم خوانده میشدند، مـــانند؛ کانی رش (چشمهی سیاه) ، کولکهرش ( کـــــولکهی سیاه) نسيرش (سایهی سیاه) ،قلعهرش (قلعهی سیاه) و رش ههرمی (گلابی سیاه).
علاوه بر موارد فوق، در مورد نام روستای قلعهرش عقاید دیگری نیز وجود دارند که هرکدام جای بحث دارد. براساس یکی از این عقاید: سالها پیش فردی بـه نام قالهرش (قادرسیاه) ازهَرزالان- دشتی مابین روستای مارهغان و رش ههرمهی کنونی- بـرای اوّلین بار به قلعهرش آمده و درکنار چشمهای سکونت گزید که به دنبال وی سایــرین نیز آمدند و در اطراف چشمهی مذکور- کـه اکنون دروسط روستا قرار گرفته و قسمتی از آب مسجد روستا را تأمین مینماید - شروع به ساختمان سازی نمودند و به ایـن ترتیب روستای قلعهرش کنونی را بنا نهادند و بعدها نام این روستا به اسم اوّلین کسی که درآنجا ساکن شده بود (قاله ر ش ) نامیده شد.
جنوب وغرب روستــا دارای بافت قدیمی بـــوده و اغلب ســـاختمانهای مسکونی آن ازمـــوادی چـــون سنگ، چوب، گِل رس و گِل سفید ساخته شده اند امّــا قسمت شمال و شــرق روستــا دارای ساختمانهایی بامدل امروزی بوده ودرآنها اغلب ازموادی چـــون آهن،آجر،سیمان ،گچ وبتـون آرمه استفاده گردیده است که گاهی آن را قلعهی تازه نیز می نامند.
جمعیّتی بالغ بـــریکهزار و دویست و پنجاه نفـر، درحدود سیصد خــــانوار و در روستای قلعهرش ساکن هستند.علاوه برآن جمعیّت دیگــری نیز کــــه حدوداً هفتاد خانوار می باشند طی سالهای اخیر به شهر سردشت مهاجرت نموده و حال در آنجا زندگی میکنند. مردم روستا همگی مسلمان و پیـــــــرو مذهب امام شـافعی«رح» میباشند و به زبان کردی سورانی تکلّم میکنند.
روستا ازامکاناتی چون بــــــرق سراسری،آب لولـــــــهکشی شدهی بهداشی،تلـــفن ثـابت ،تلفن GSM خانهبهداشت، مرکزتلفن، پست بانک، مهد کودک،دهیــــــاری، مسجد، سرویسبهداشتی عمومی ،کتابخـــانهی عمومی ، راه آسفالته، مدرسه ابتدایی پنــج کلاسه و مدرسه ی راهنمایی چهار کلاسه- که درآن علاوه بر تدریس دروس راهنمـایی، دروس دبیرستان نیز به صورت ضمیمه تدریس میگردد- برخـوردار میباشد.تمامی امکانات ما فوق با همکاری دو طرفهی مردم و دولت ،تعدادی نیـز مانند؛ مسجد و سرویس های بهداشتــــی عمومی تنها با هزینههای مردم روستای قلعه رش و مدرسه ی راهنمایی آن توسّط خیّـــرمحترم، زنده یادحاج غنی یحیی پور و مردم روستای قلعهرش احداث و ساخته شده اند. کتابخانهی عمومی روستا با همّت و تلاش انجمن غیـر دولتی روناکی و مردم فهیم روستای قلعهرش راهاندازی گردیده است و ساختمان آن به مساحت دویست متر مــربّع هم اکنون در دست ساخت و احداث قرار دارد.
مردم قلعهرش به کشاورزی، باغداری ،دامداری و زنبورداری مشغولند؛ ولـی چون زمینهای حاصلخیز آن محدود و اندک است بنابراین؛ اغلب از راه مبادلات مرزی امــرار معاش می نمایند. عدّه ای نیز درکنارفعّالیّتهای کشاورزی ودامداری مشغول جمع آوری و چیدن کتیــــــراهستند که ایــن مادّه از ساقهی یک نوع درخت گَوَن بدست میآید ودرصنعت کار برد دارد. ماحــــــاصل فعّالیّتهای کشاورزی و دامـــــداری آنان عبارتند از؛ انگور سیاه،گردو، سیب، لوبیا، سبزی، گوجه فرنگی،گندم، جو، خیارمحلّی، ذرّت، سیب زمینی و سایر نباتات و همچنین پشم گوسفند، مرغ محلّی، تخم مرغ محلّی، شیر، ماست ،دوغ محلّی،کشک،پنیرمحلّی و سایرلبنیّات دیگر.
باژار نام کوهستان معروف روستای قلعهرش است کــه همواره درفصول بهار و تابستان پوشیده از انواع گیاهان وسبزیجات کــوهی مانند؛کوراده، پیچوکه، تیفوک، پنگ، کارگ، ئالهکوک،کهنگر، مهندوک،دُری و غیره میباشد این کوهستـان که در غرب روستا واقع است از جهات چهارگانه توسّط رشته کوههایی احاطه شده است وباتوجّـه به وجود چشمه سارهای فراوان وتجمّع و سپس جریــان آب آنها دردامنهی کوهها و عبورآن از وسط منطقه رودخانهی زیبا ونسبتاً پرآبــــی را بوجود آورده است کـــــه از آن در آبیاری مزارع و باغات موجود در نزدیکی آن استفاده می شود.
ازکوههای بلند و معــروف این منطقه میتوان بـه رستم آلیان، شیلانه،گردهپیروز،حهوشی روم، هوینهمال،گهلوان و قهپهتهزین اشاره نمود. از چشمهسارهای معروف آن میتـــوان کانیخـــاتون،کانیبیریان،کانیشاخه، کانیبهرد،کانیریحان، سهرچـــــاوهی باژار و سهرچاوهی ملا حسن- که آب شرب روستـــــای قلعه رش از آن تأمین میشود- را نام برد. وجود عوامل طبیعی مذکور در باژار از آن یک تفــریحگاه بسیار زیبا و طبیعی ساخته است که سالیــــانه و بهخصوص درفصول بهار و تابستان گردشــگران زیادی از سردشت و اطراف از آن دیدن مینمایند. چنانچه به آن توجّــه شود و راه عبوری آن آسفالت و یا حدّاقل تعمیر گردد بـــی شک یکی از مناطق تفــریحی استان وحتّی کشور خواهد بود.
با توجّه به این که بـــــاژار در مرز بین ایران و عراق واقع است و ملاحظه به ایـــــن که فاصلهاش با شهر سردشت در مقایسه با ســــایرکانالهای مـــرزی سردشت ناچیز است، ازســــالها پیش- جهت مبادلات کالاهای مرزی- مورد استفادهی مردم منطقه قرار میگیــــرد و زندگی عدّهی زیــــادی از مردم سردشت و روستاهای همجوار به این مجرای مرزی وابسته است.
بیش از هفتاددرصد از مردم روستای قلعهرش در باژار زمین زراعت و باغداری دارند وبه ییلاق و قشلاق میروند، بنابراین؛ از اوایل فصل بهار تا اواسط فصل پاییز را در باژار- درکلبـههای کوچکی مشهور به (کوخ)- و بقیّهی سال را در روستا سپری میکنند.
ازوقایع مهم و جالب توجّه درروستــــای قلعهرش، میتوان به شورش اَمـــَرحَمه سور مشهوربه امرپاشای قلعهرش- پیش از جنگ جهانی دوّم- اشاره نمود. اَمَـــردر سال 1317شمسی با جمع کثیـری ازجوانان روستای قلعهرش شبانه در منــزلی در داخل روستــــا گرد هم میآیند وجهت مقابله و عکس العمل، در برابر ظلم وستم ژاندارمهای رژیم رضا شاه همپیمان می شوند.
فقهرسول- کـه از محدود کسانی بـــــود در آن زمان سواد خواندن ونوشتن داشت و کدخدای روستا هم بود- از زبان حکومت ابلاغ می نماید؛ مــردم روستای قلعهرش نیـز بایستی همانند روستای بیوران سفلی سرباز به دولت بدهند در غیراینصورت مورد خشم شاهنشاه قرار خواهند گرفت. باشنیدن این پیام اَمَرحَمه سور و دارو دستهاش به خشم آمده و از فـــرمان شاه وکد خدا اطاعت ننموده و اعلام نمودند که ما هرگز بـــه سربازی یک دولت ظالم وستمکار نخـواهیم رفت. سپس اَمَــرگفت: «رضا در تهران شاه است و اَمَر در قلعه رش» واز این پس اَمَر پاشا خوانده شد و همه شعار دادند: «بژی ئه مهرپاشا! بمری ره زا شا!» یعنـــی زنده باد اَمَــر پادشاه! مـــرگ بر رضا شا ه ! به همین تــرتیب یک حرکت سیاسی محلّی تشکیل گردید کــــه بعدها درتمام مُکریان و حتّی در تهران، ماهها و سالها اذهان دولتمردان رضاشاه و تاریخنویسان را به خود مشغول نمود.
حسن قزلجی درکـــــــتاب «پیکهنینیگهدا » مینویسد: یک روز صبح در مهاباد تمــــام مغازهها تعطیل و معاملههــا متوقّف شدند و نیــــروهای دولتـــی شهر را محاصره کردند و الاغ و اسب و غیره را بــــــه سوغره میگرفتند هیچ کس نمیدانست چـه خبر است. پس از چند روز ناگهان در منــزل حیدرعلی خــان شیون و ناله برخاست معلوم شد که وی درجنگ با اَمَرحَمه سور در سردشت کشته شده است.
از مرحوم حاج حَمهحسن شنیدهام کــه میگفت: «پس از آنکه اَمَــر را بــه فرماندهی کل منصوب کردیم درصدد بر آمدیم تا جهت مهیّا نمودن تجهیزات نظامـــی اقدام کنیم، بلافاصله اَمَــــرچند نفر را نزد عبّاس آقای میراودَلی- که آن زمان حکمــــــران پشتدهر بود- فرستاد و از او یکصد قبضه تفنگ از جمله بـیام، شصت تیر و غیره خریداری نمودیم و به ایــــن ترتیب از لحاظ نظامی تا حدودی مجهّز شدیم، سپس نزد کــــویخا عبدالله سورهچوم مشهور بــــه عهولافات رفتیم او نیز خوشحال شد و از ما به گرمی استقبال نمود و بــــه جمع ما ملحق شد از آنجا به روستـــــای قـولهسویرو رفتیم و با فقهمحمود سخن گفتیم او نیــــــز به جمع ما گروید.
مردم آن زمان به قدری از رفتــــار وحشیانه ی ژاندارمهای رژیم رضاخـان درمنطقهی سویسنی به تنگ آمده بودند، فرصتی میطلبیدند تا زهرشان را بریزند، بــــه همین دلیل از روستاهای اطـــراف دسته دسته به استقبالمان می آمدند و بــــه ما میپیوستند.کسانی کــــه ساچمه زن،تهپــر و خهنجه ر داشتند یا آنانیکه قبـــلا ً اسلحهای را در جــــــایی پنهان کرده بودند جمعآوری نموده و به قلعهرش میآوردند، بـه ایـــن ترتیب، منتظر کوچکترین حرکت مشکوک از سوی دشمن ماندیم.»
طبق شنیده ها افراد زیادی از روستــــاهای دور و بــــر در شورش اَمَــرحمهسور شرکت داشتند امّا از مشهورترین آنها می تـــوان به افـراد زیر اشاره نمود :1- اَمَــرحمه سور فرماندهی کل ّ 2- عهولافات جــانشین 3- حاجی حمه حسن ســردسته 4-کویخا محمود ســردسته 5- حـمه بس سـردسته 6- فقه محمود ســردسته 7- حمه کــــه ری زینی فرستــادهی ویژه 8- حـــــاجی محمود مارغانی 9- کــــویخابرایم بیـــوران علیا و 10- دیوانه جوقه.
دیوانه جوقه؛ به نقل ازحسنی اَمَری- پسر اَمر حمه سور- فردی سخندان، شوخـــی باز، نترس و بسیــــار با هوش بود. مام حسن میگوید:« او جوانان و نوجوانان روستا و حتّـــــــی بزرگترهایی را کــــه اسلحه نداشتند درباسکی خرابان جمعآوری مینمود و به آنها اشیــــاء برّاق، درخشان و تفنگ مانند میداد و سپس بـــــه خط میکرد و میگفت: اگر دشمن از گردهسور بـا دوربین نگاه کند خیـــــالی میشود و به این تــــــرتیب ترس و دلهرهاش دو چندان میگردد.»
بر اساس آنچـــه تا اکنون شنیدهایم در مییابیم ؛ به غیـــــر از روستاهای بیوران سفلی و نیشکولان- که پاسگاه ژاندارمری درآنجا مستقر بود- تمامی روستاهای سویسنی و بــریاجی در جنگ اَمَـرحَمه سور یا شرکت داشتند یا با او همکاری می نمودند.
اَمـــَرحمه سور، حمهکه ری زینی را بـــــرای گفتگو با تیمسار بــــــــــه سردشت میفرستد. وقتـــــــی تیمسار میپرسدخواستهی شما چیست او در پاسخ میگــــــــــوید: جناب اَمــَرپاشا مرا فرستاده تا به شاهتان بگویید تمام منطقهی سردشت تا کورتهک باید از نیـــروهای دولتی پاک شود و نیـروهای بومی خود ادارهی آن را در دست بگیرند. (بعضیها معتقدندکه مرز این محدوده تا چومی کـــــهلوی مورد تقاضای اَمَـرحمه ســـــور بوده است.) پس از دریافت پیام اَمَرحمه سور،تیمسارمی گوید: اگر ایـــن پیام به گوش اعلی حضرت برسد سرم را ازتنم جدا خواهد کرد.
رضا شاه که نمی خواست ایـــــن مسأله در تمام ایــــــران پخش شود بــه این منظور تعدادی از رؤسای عشایر منطقه را- که وابسته بـــــه دولت بودند- همـــراه تعدادی نیرو از مهاباد و اطراف سازماندهی کرد و بـه فرماندهی رمضان خان مخفیانه به سردشت فرستاد. سلطان رمضان خــــان فرماندهی ارتش شاهنشاهی بـــود و از تهران مخصوصاً بــــــرای سرکوب شورشیان به سردشت اعــــزام شده بود. پس از رسیدن بــه سردشت، با اطمینان گفته بود فـــردا درروستای قلعهرش با کباب گوسفند نهار خواهم خورد.
از روستای کونـــــه مشکه تا روستای مارغان توسّط پیشمرگهای اَمــــَر حمهسور-که تعدادشان بـــــه سیصد نفر میرسید- سنگر بندی شده بود و بـــــرای مقابله بــــا دشمن دردستههای مختلفی سازماندهی شده بودند. سرانجام جنگ آغاز گردید لشکر دوهـــزار نفری و مجهّز رژیم بـــه قصد تصـــرّف مرکز فــــرماندهی راهـی روستای قلعهرش شد، امّادر ابتــــدای جنگ و در کــوه پانهبهروژ حیدرعلیخــــان، از فرماندهان لشکر دولت به هلاکت رسید، به دنبال آن درنزدیکی سرچـاوهی کانـــی رش- کـــه آن منطقه زیــر نظر اَمـرحمهسور و عهولا فات بود- سلطان رمضان خــان کشته شد و با کشته شدن وی لشکر دولت فـــراری گردید.
درایـــن جنگ طبق گفتـــه ها بیش از سیصد نفر از افراد دولت کشته شدند. جنگ بــه طرف سردشت و سپس ربط کشیده شد. به نقل ازمردم محل بزرگترین درگیـــــری در نزدیکی روستای نیسک آباد روی داد که چندین شبانه روز به طول انجامید.
از مهمترین دستـــاوردهای ایـــن پیروزی بـــــرای اَمـَرحمه سور، جدای از اسلحه و مهمّات- کـــــه تـا حدودی مشکلات کمبود اسلحه وتجهیزات را حل مینمود- ایــن بـــودکه بــدون دادن خــــــــون و به راحتی توانسته بود شهرت یابد و برای خود طرفداران بیشتری جذب کند. چنانکـــــه می گویند: نام اَمـَرحمه ســورتا مهاباد زبانزد خاصّ و عام شده بود و همه از رشادتها و دلاورمردیهای او میگفتند.حسن قزلجـی درکــــتاب «پیکهنینی گهدا» می نویسد: مردم در مهاباد از نابودی لشکر دولت آنقدر خوشحـــــــال بودند کـه با زیاد کردن تعداد کشتههـا و یا حتّی نابودی کامل آنها به شادی میپرداختند و درد دل میکردند.
برای آگاهی بیشتر از جزئیــــات این شورش و جنگ ها و ادامهی آنها، علاقهمندان میتوانند بــه کتاب « سردشت در آئینهی اسناد تاریخی» از آقای فـــــریدون حکیم زاده مراجعه فرمایند.
روستای قلعهرش درزمــان جنگ تحمیلی همانند دژی در برابر رژیم متجاوز بعث ایستاده بــــود. مردم روستا در این مدّت حتّـــــــی برای لحظهای دیـار خود را ترک ننموده و همواره زیــر شدیدترین حملات هوای و زمینی مقاومت کرده اند. باتوجّه به اینکه تشخیص داده بودند که مـــردم روستا در خطــرند و هر لحظه ممکن است فــــــاجعه ای به بار آید بــه اکرار از طرف فـــرماندهان مستقردرمنطقه، فــرماندار وقت سردشت و حتّی استاندار استان، از مــردم روستا درخواست و تقاضا ی تخلیــهی روستا شده بود ولـــی با این حال نیـــز هیچگاه روستا تخلیه نگردید و مردم در کنار رزمندگان،کماکان به مقاومت و مبارزه ادامه میدادند.
روستای قلعهرش دو بـــار مورد حملهی هوایی جنگندههای رژیم صدّام قرار گـرفت و یکبــــــــــار هم درتابستان سال 1366بمباران شیمیایی شد. علاوه بـــر آن، روزانه نیـــــز به طور مداوم خمپــاره باران و گلوله باران می شد.لازم به ذکر است کـه در یکی از این روزها بیش از یکصدو پنجاه گلوله توب رژیم صدّام به روستـا اصابت کردند. مردم، روزها را در در خــــارج از روستا داخل پناهگاهها و زیـــــرغارها و سنگ ها و شب ها را نیـــز در زیر زمینها سپری می کردند.
روستای قلعهرش در زمان جنگ تحمیلی بـــــــرای حفظ نظام جمهوری اسلامی و دستاوردهای انقلاب و تمامیّت ارضی کشور دهها شهید، مصدوم، جانباز و معلول را به استقلال وآزادی ملّت مسلمان ایـــران هدیه داده است. پس از آن نیز، به دلیل جنگـزدگی و آلودگی منطقه و همچنین آثـــار باقیمانده از جنگ در مراتع و مزراع همچنان در حال قربانی دادن است. مینهای کاشته شده در اطراف زمینهای کشاورزی و مراتع و نیـز وجود موادّ منفجره و قابل اشتعال در این مکان ها، همواره در کمین زنــان ،کودکان،نوجوانان،کشاورزان ودامداران روستای قلعهرش می باشند.کشته و زخمی شدن افـــراد و نیز احشام و دامهایی را که روزانه بر اثر انفجار مین به هلاکت می رسند گواهی آشکار بر این موضوع است.
جنگ تحمیلی- از جنبــــه های گوناگون- یکی از موارد بسیا ر تأثیر گذار بــــر روستای قلعه رش بـوده است و به صراحت می توان گفت مردم روستا در ایـــن مدّت از لحاظ اقتصـــادی، فرهنــــگی، اجتماعی و حتّـی معنوی بسیار متضرّر شده اند؛ کودکان زیادی در ایـــن مدّت از تحصیل باز مانده اند، بسیــــاری از پـروژه های اقتصادی و ســازندگی منحل، نقل ویا بــــه تأخیر افتاده اند، مزارع و باغــــات تخریب و خـــاکبرداری شده اند احشام و دامهای فــراوانی به هلاکت رسیده اند و دهها نفرشهید و تعدادکثیــری از مردم روستا نیز یکی اعضای بدن خویش را از دست داده و فاقد عضو شده اند. این در حــــــالی است که جـزعدّه ی محدود وناچیــزی- که تعدادشان از انگشتـــان دست تجــاوز نمی کند- در هیچ یک از نهادهای دولتی مانند؛ بنیـاد شهـید و جانبــازان وغیـره پذیرفته نشده اند و همچنین هیچگونه اقدامی در خصـــوص بازسازی و جبران خسارات برای کشاورزان ودامداران صورت نگرفته است.
آثار ناشی از مواد منفجره در محیط کار،درتمامی شئــــون زندگی مردم روستای قلعهرش رسوخ کرده و باعث نا امنی در منطقه ومانع بازسازی وتعمیــرو نوآوری گردیده است.جابه جایی مین های کاشتــه شده توسّط عوامل طبیعی و سپس انتقـــال به داخل محیط کار گاهـاً افراد را غافلگیر کرده و خسارات جانی ومالی به همراه داشته است.
علاوه بـــر موارد فــوق الذّکردرداخل روستای قلعه رش یک پاسگاه قدیمی- که مردم روستای قلعهرش آنرا پاسگاه کهنه می نامند و اکنـــون به نقطه ی مرزی منتقل گردیده است- وجود دارد.که اطراف آن آلوده به مینهای ضد نفر است وجالب اینجاست کـــه تا سه سال پیش هیــچ اقدامی جهت پالودن وپاکسازی آن صورت نپذیرفتـــــه بود. اگر چه خوشبختانه درایـــن مدّت هیـچ گونه انفجـــاری مشاهده نگردیده است امّا بازهم بیم آن میرود خدای نکرده بازفاجعهای به بار آورد.
زنجیره کوهی که ازپنجاه متری غرب روستای قلعهرش آغاز و ازجهت جنوب بـــه شمال به موازات مرز ایرا ن- عراق امتداد مییابد و نهایتاً به رستم آلیـــان منتهی میشود، آلوده بــــه انواع مین است. ایــن محدوده همواره پوشیده از انواع علوفه وگیاه است و از منابع غنی برای تغذیهی دامــها به شمار میرود بـه همین منظور بیشترین تلفات جانی و مالی را برای مردم روستای قلعهرش در بر داشته است،لازم به ذکر است فاصلهی مراتع مذکور از مرز سه ــ چهار کیلومترمیباشد. امید است روزی مسؤولین نسبت به پالودن این مراتع اقدام نمایند.
گردآوری وتنظیم: ناصر خضرپور
روستای قلعهرش،در یازده کیلومتری جنوب غرب شهرستان سردشت و در دامنهی جنوبی کوه «شاخه خواره» قرار دارد.از لحاظ اداری عـضو بخش مرکزی به مرکزیت شهرسردشت و از روستاهای دهستان بریاجی به مرکزیت بیوران سفلی میباشد. این روستا دارای آب و هوای سرد وکوهستانی بوده که زمستانی سرد و پربرف و باران، بهــــــــــــــاری سر سبز و تابستانی نسبتاً خنک دارد.بــا داشتن طــول جغرافیــــــای؛537409 38sوعـــــــرض جغرافیـــــایی؛ 3997837 توسط کوههای « شاخهخواره» و «کـاسهشکِن» از طرف شمال، «هوینهمـــال» از طرف جنوب و «بیزاچن» از طرف مغرب احاطه گردیده است. از جهت شمال با روستای بیوران سفلی، از جهت جنوب با روستای سورهچـــوم، از جهت مشرق با روستای کولکـهرش و از جهت مغرب با روستاههای باوزه و هیرو- ازجنوب کردستــان- همسایه است.
روستای قلعهرش کنونی قدمت تاریخی چندانی ندارد ولی درشمال غرب روستا مکانی به نام گاپیره- که اکنون درآن زراعت صورت می گیرد- وجود دارد که گاهاً در هنگام کشت وزرع آثاری چـــون آجر، کوزهها ی گلی و دیگر اثاث ساختمانی باستانی در زیر خاک آن هویدا گردیده است و همچنین وجود قبرستانهای قدیمی در این مکان گواه بر وجود روستایی ویران شده در سالهای بسیار دور می دهد. از پدران وکهنسالان روستــــای قلعـه رش بارها شنیده ام: که قلعهای در این روستا و یا شاید همان روستای ویران شده وجود داشته که قلعهی مذکور سیاه بوده و بر اثـر تاراج و ویــرانی سالهاست کـــه نابود گردیده است . نام روستــــای قلعهرش نیـزتا حدودی با عقیدهی مافوق همخوانی و همسانی دارد، زیرا در زبان کــردی قلعهرش را (قَلارَش) می خوانند که (قــلا) به معنای قلعه و (رَش) به معنای سیاه میباشد، لازم به یادآوری است که در متـــون کهن فارسی به جای کلمهی سیاه از کلمه ی (رش) به فراوانی استفاده گردیده است.
بعضیها بر این باورند که در ایــن منطقه، قلعهای با استحکام زیاد وجــود داشته و ازلحاظ اینــــکه کسی نتوانسته است در آن نفوذ و بــرآن مسلّط شود و هرکس که به آن یورش میبرد بر نمیگشتـه و کشته میشد به همین دلیل میگفتند بـــــه داخل چــــاهِ رش افتاده است و تمام مناطقی کــــه توسط قلعهنشینان محافظت میگردیدند به همین اسم خوانده میشدند، مـــانند؛ کانی رش (چشمهی سیاه) ، کولکهرش ( کـــــولکهی سیاه) نسيرش (سایهی سیاه) ،قلعهرش (قلعهی سیاه) و رش ههرمی (گلابی سیاه).
علاوه بر موارد فوق، در مورد نام روستای قلعهرش عقاید دیگری نیز وجود دارند که هرکدام جای بحث دارد. براساس یکی از این عقاید: سالها پیش فردی بـه نام قالهرش (قادرسیاه) ازهَرزالان- دشتی مابین روستای مارهغان و رش ههرمهی کنونی- بـرای اوّلین بار به قلعهرش آمده و درکنار چشمهای سکونت گزید که به دنبال وی سایــرین نیز آمدند و در اطراف چشمهی مذکور- کـه اکنون دروسط روستا قرار گرفته و قسمتی از آب مسجد روستا را تأمین مینماید - شروع به ساختمان سازی نمودند و به ایـن ترتیب روستای قلعهرش کنونی را بنا نهادند و بعدها نام این روستا به اسم اوّلین کسی که درآنجا ساکن شده بود (قاله ر ش ) نامیده شد.
جنوب وغرب روستــا دارای بافت قدیمی بـــوده و اغلب ســـاختمانهای مسکونی آن ازمـــوادی چـــون سنگ، چوب، گِل رس و گِل سفید ساخته شده اند امّــا قسمت شمال و شــرق روستــا دارای ساختمانهایی بامدل امروزی بوده ودرآنها اغلب ازموادی چـــون آهن،آجر،سیمان ،گچ وبتـون آرمه استفاده گردیده است که گاهی آن را قلعهی تازه نیز می نامند.
جمعیّتی بالغ بـــریکهزار و دویست و پنجاه نفـر، درحدود سیصد خــــانوار و در روستای قلعهرش ساکن هستند.علاوه برآن جمعیّت دیگــری نیز کــــه حدوداً هفتاد خانوار می باشند طی سالهای اخیر به شهر سردشت مهاجرت نموده و حال در آنجا زندگی میکنند. مردم روستا همگی مسلمان و پیـــــــرو مذهب امام شـافعی«رح» میباشند و به زبان کردی سورانی تکلّم میکنند.
روستا ازامکاناتی چون بــــــرق سراسری،آب لولـــــــهکشی شدهی بهداشی،تلـــفن ثـابت ،تلفن GSM خانهبهداشت، مرکزتلفن، پست بانک، مهد کودک،دهیــــــاری، مسجد، سرویسبهداشتی عمومی ،کتابخـــانهی عمومی ، راه آسفالته، مدرسه ابتدایی پنــج کلاسه و مدرسه ی راهنمایی چهار کلاسه- که درآن علاوه بر تدریس دروس راهنمـایی، دروس دبیرستان نیز به صورت ضمیمه تدریس میگردد- برخـوردار میباشد.تمامی امکانات ما فوق با همکاری دو طرفهی مردم و دولت ،تعدادی نیـز مانند؛ مسجد و سرویس های بهداشتــــی عمومی تنها با هزینههای مردم روستای قلعه رش و مدرسه ی راهنمایی آن توسّط خیّـــرمحترم، زنده یادحاج غنی یحیی پور و مردم روستای قلعهرش احداث و ساخته شده اند. کتابخانهی عمومی روستا با همّت و تلاش انجمن غیـر دولتی روناکی و مردم فهیم روستای قلعهرش راهاندازی گردیده است و ساختمان آن به مساحت دویست متر مــربّع هم اکنون در دست ساخت و احداث قرار دارد.
مردم قلعهرش به کشاورزی، باغداری ،دامداری و زنبورداری مشغولند؛ ولـی چون زمینهای حاصلخیز آن محدود و اندک است بنابراین؛ اغلب از راه مبادلات مرزی امــرار معاش می نمایند. عدّه ای نیز درکنارفعّالیّتهای کشاورزی ودامداری مشغول جمع آوری و چیدن کتیــــــراهستند که ایــن مادّه از ساقهی یک نوع درخت گَوَن بدست میآید ودرصنعت کار برد دارد. ماحــــــاصل فعّالیّتهای کشاورزی و دامـــــداری آنان عبارتند از؛ انگور سیاه،گردو، سیب، لوبیا، سبزی، گوجه فرنگی،گندم، جو، خیارمحلّی، ذرّت، سیب زمینی و سایر نباتات و همچنین پشم گوسفند، مرغ محلّی، تخم مرغ محلّی، شیر، ماست ،دوغ محلّی،کشک،پنیرمحلّی و سایرلبنیّات دیگر.
باژار نام کوهستان معروف روستای قلعهرش است کــه همواره درفصول بهار و تابستان پوشیده از انواع گیاهان وسبزیجات کــوهی مانند؛کوراده، پیچوکه، تیفوک، پنگ، کارگ، ئالهکوک،کهنگر، مهندوک،دُری و غیره میباشد این کوهستـان که در غرب روستا واقع است از جهات چهارگانه توسّط رشته کوههایی احاطه شده است وباتوجّـه به وجود چشمه سارهای فراوان وتجمّع و سپس جریــان آب آنها دردامنهی کوهها و عبورآن از وسط منطقه رودخانهی زیبا ونسبتاً پرآبــــی را بوجود آورده است کـــــه از آن در آبیاری مزارع و باغات موجود در نزدیکی آن استفاده می شود.
ازکوههای بلند و معــروف این منطقه میتوان بـه رستم آلیان، شیلانه،گردهپیروز،حهوشی روم، هوینهمال،گهلوان و قهپهتهزین اشاره نمود. از چشمهسارهای معروف آن میتـــوان کانیخـــاتون،کانیبیریان،کانیشاخه، کانیبهرد،کانیریحان، سهرچـــــاوهی باژار و سهرچاوهی ملا حسن- که آب شرب روستـــــای قلعه رش از آن تأمین میشود- را نام برد. وجود عوامل طبیعی مذکور در باژار از آن یک تفــریحگاه بسیار زیبا و طبیعی ساخته است که سالیــــانه و بهخصوص درفصول بهار و تابستان گردشــگران زیادی از سردشت و اطراف از آن دیدن مینمایند. چنانچه به آن توجّــه شود و راه عبوری آن آسفالت و یا حدّاقل تعمیر گردد بـــی شک یکی از مناطق تفــریحی استان وحتّی کشور خواهد بود.
با توجّه به این که بـــــاژار در مرز بین ایران و عراق واقع است و ملاحظه به ایـــــن که فاصلهاش با شهر سردشت در مقایسه با ســــایرکانالهای مـــرزی سردشت ناچیز است، ازســــالها پیش- جهت مبادلات کالاهای مرزی- مورد استفادهی مردم منطقه قرار میگیــــرد و زندگی عدّهی زیــــادی از مردم سردشت و روستاهای همجوار به این مجرای مرزی وابسته است.
بیش از هفتاددرصد از مردم روستای قلعهرش در باژار زمین زراعت و باغداری دارند وبه ییلاق و قشلاق میروند، بنابراین؛ از اوایل فصل بهار تا اواسط فصل پاییز را در باژار- درکلبـههای کوچکی مشهور به (کوخ)- و بقیّهی سال را در روستا سپری میکنند.
ازوقایع مهم و جالب توجّه درروستــــای قلعهرش، میتوان به شورش اَمـــَرحَمه سور مشهوربه امرپاشای قلعهرش- پیش از جنگ جهانی دوّم- اشاره نمود. اَمَـــردر سال 1317شمسی با جمع کثیـری ازجوانان روستای قلعهرش شبانه در منــزلی در داخل روستــــا گرد هم میآیند وجهت مقابله و عکس العمل، در برابر ظلم وستم ژاندارمهای رژیم رضا شاه همپیمان می شوند.
فقهرسول- کـه از محدود کسانی بـــــود در آن زمان سواد خواندن ونوشتن داشت و کدخدای روستا هم بود- از زبان حکومت ابلاغ می نماید؛ مــردم روستای قلعهرش نیـز بایستی همانند روستای بیوران سفلی سرباز به دولت بدهند در غیراینصورت مورد خشم شاهنشاه قرار خواهند گرفت. باشنیدن این پیام اَمَرحَمه سور و دارو دستهاش به خشم آمده و از فـــرمان شاه وکد خدا اطاعت ننموده و اعلام نمودند که ما هرگز بـــه سربازی یک دولت ظالم وستمکار نخـواهیم رفت. سپس اَمَــرگفت: «رضا در تهران شاه است و اَمَر در قلعه رش» واز این پس اَمَر پاشا خوانده شد و همه شعار دادند: «بژی ئه مهرپاشا! بمری ره زا شا!» یعنـــی زنده باد اَمَــر پادشاه! مـــرگ بر رضا شا ه ! به همین تــرتیب یک حرکت سیاسی محلّی تشکیل گردید کــــه بعدها درتمام مُکریان و حتّی در تهران، ماهها و سالها اذهان دولتمردان رضاشاه و تاریخنویسان را به خود مشغول نمود.
حسن قزلجی درکـــــــتاب «پیکهنینیگهدا » مینویسد: یک روز صبح در مهاباد تمــــام مغازهها تعطیل و معاملههــا متوقّف شدند و نیــــروهای دولتـــی شهر را محاصره کردند و الاغ و اسب و غیره را بــــــه سوغره میگرفتند هیچ کس نمیدانست چـه خبر است. پس از چند روز ناگهان در منــزل حیدرعلی خــان شیون و ناله برخاست معلوم شد که وی درجنگ با اَمَرحَمه سور در سردشت کشته شده است.
از مرحوم حاج حَمهحسن شنیدهام کــه میگفت: «پس از آنکه اَمَــر را بــه فرماندهی کل منصوب کردیم درصدد بر آمدیم تا جهت مهیّا نمودن تجهیزات نظامـــی اقدام کنیم، بلافاصله اَمَــــرچند نفر را نزد عبّاس آقای میراودَلی- که آن زمان حکمــــــران پشتدهر بود- فرستاد و از او یکصد قبضه تفنگ از جمله بـیام، شصت تیر و غیره خریداری نمودیم و به ایــــن ترتیب از لحاظ نظامی تا حدودی مجهّز شدیم، سپس نزد کــــویخا عبدالله سورهچوم مشهور بــــه عهولافات رفتیم او نیز خوشحال شد و از ما به گرمی استقبال نمود و بــــه جمع ما ملحق شد از آنجا به روستـــــای قـولهسویرو رفتیم و با فقهمحمود سخن گفتیم او نیــــــز به جمع ما گروید.
مردم آن زمان به قدری از رفتــــار وحشیانه ی ژاندارمهای رژیم رضاخـان درمنطقهی سویسنی به تنگ آمده بودند، فرصتی میطلبیدند تا زهرشان را بریزند، بــــه همین دلیل از روستاهای اطـــراف دسته دسته به استقبالمان می آمدند و بــــه ما میپیوستند.کسانی کــــه ساچمه زن،تهپــر و خهنجه ر داشتند یا آنانیکه قبـــلا ً اسلحهای را در جــــــایی پنهان کرده بودند جمعآوری نموده و به قلعهرش میآوردند، بـه ایـــن ترتیب، منتظر کوچکترین حرکت مشکوک از سوی دشمن ماندیم.»
طبق شنیده ها افراد زیادی از روستــــاهای دور و بــــر در شورش اَمَــرحمهسور شرکت داشتند امّا از مشهورترین آنها می تـــوان به افـراد زیر اشاره نمود :1- اَمَــرحمه سور فرماندهی کل ّ 2- عهولافات جــانشین 3- حاجی حمه حسن ســردسته 4-کویخا محمود ســردسته 5- حـمه بس سـردسته 6- فقه محمود ســردسته 7- حمه کــــه ری زینی فرستــادهی ویژه 8- حـــــاجی محمود مارغانی 9- کــــویخابرایم بیـــوران علیا و 10- دیوانه جوقه.
دیوانه جوقه؛ به نقل ازحسنی اَمَری- پسر اَمر حمه سور- فردی سخندان، شوخـــی باز، نترس و بسیــــار با هوش بود. مام حسن میگوید:« او جوانان و نوجوانان روستا و حتّـــــــی بزرگترهایی را کــــه اسلحه نداشتند درباسکی خرابان جمعآوری مینمود و به آنها اشیــــاء برّاق، درخشان و تفنگ مانند میداد و سپس بـــــه خط میکرد و میگفت: اگر دشمن از گردهسور بـا دوربین نگاه کند خیـــــالی میشود و به این تــــــرتیب ترس و دلهرهاش دو چندان میگردد.»
بر اساس آنچـــه تا اکنون شنیدهایم در مییابیم ؛ به غیـــــر از روستاهای بیوران سفلی و نیشکولان- که پاسگاه ژاندارمری درآنجا مستقر بود- تمامی روستاهای سویسنی و بــریاجی در جنگ اَمَـرحَمه سور یا شرکت داشتند یا با او همکاری می نمودند.
اَمـــَرحمه سور، حمهکه ری زینی را بـــــرای گفتگو با تیمسار بــــــــــه سردشت میفرستد. وقتـــــــی تیمسار میپرسدخواستهی شما چیست او در پاسخ میگــــــــــوید: جناب اَمــَرپاشا مرا فرستاده تا به شاهتان بگویید تمام منطقهی سردشت تا کورتهک باید از نیـــروهای دولتی پاک شود و نیـروهای بومی خود ادارهی آن را در دست بگیرند. (بعضیها معتقدندکه مرز این محدوده تا چومی کـــــهلوی مورد تقاضای اَمَـرحمه ســـــور بوده است.) پس از دریافت پیام اَمَرحمه سور،تیمسارمی گوید: اگر ایـــن پیام به گوش اعلی حضرت برسد سرم را ازتنم جدا خواهد کرد.
رضا شاه که نمی خواست ایـــــن مسأله در تمام ایــــــران پخش شود بــه این منظور تعدادی از رؤسای عشایر منطقه را- که وابسته بـــــه دولت بودند- همـــراه تعدادی نیرو از مهاباد و اطراف سازماندهی کرد و بـه فرماندهی رمضان خان مخفیانه به سردشت فرستاد. سلطان رمضان خــــان فرماندهی ارتش شاهنشاهی بـــود و از تهران مخصوصاً بــــــرای سرکوب شورشیان به سردشت اعــــزام شده بود. پس از رسیدن بــه سردشت، با اطمینان گفته بود فـــردا درروستای قلعهرش با کباب گوسفند نهار خواهم خورد.
از روستای کونـــــه مشکه تا روستای مارغان توسّط پیشمرگهای اَمــــَر حمهسور-که تعدادشان بـــــه سیصد نفر میرسید- سنگر بندی شده بود و بـــــرای مقابله بــــا دشمن دردستههای مختلفی سازماندهی شده بودند. سرانجام جنگ آغاز گردید لشکر دوهـــزار نفری و مجهّز رژیم بـــه قصد تصـــرّف مرکز فــــرماندهی راهـی روستای قلعهرش شد، امّادر ابتــــدای جنگ و در کــوه پانهبهروژ حیدرعلیخــــان، از فرماندهان لشکر دولت به هلاکت رسید، به دنبال آن درنزدیکی سرچـاوهی کانـــی رش- کـــه آن منطقه زیــر نظر اَمـرحمهسور و عهولا فات بود- سلطان رمضان خــان کشته شد و با کشته شدن وی لشکر دولت فـــراری گردید.
درایـــن جنگ طبق گفتـــه ها بیش از سیصد نفر از افراد دولت کشته شدند. جنگ بــه طرف سردشت و سپس ربط کشیده شد. به نقل ازمردم محل بزرگترین درگیـــــری در نزدیکی روستای نیسک آباد روی داد که چندین شبانه روز به طول انجامید.
از مهمترین دستـــاوردهای ایـــن پیروزی بـــــرای اَمـَرحمه سور، جدای از اسلحه و مهمّات- کـــــه تـا حدودی مشکلات کمبود اسلحه وتجهیزات را حل مینمود- ایــن بـــودکه بــدون دادن خــــــــون و به راحتی توانسته بود شهرت یابد و برای خود طرفداران بیشتری جذب کند. چنانکـــــه می گویند: نام اَمـَرحمه ســورتا مهاباد زبانزد خاصّ و عام شده بود و همه از رشادتها و دلاورمردیهای او میگفتند.حسن قزلجـی درکــــتاب «پیکهنینی گهدا» می نویسد: مردم در مهاباد از نابودی لشکر دولت آنقدر خوشحـــــــال بودند کـه با زیاد کردن تعداد کشتههـا و یا حتّی نابودی کامل آنها به شادی میپرداختند و درد دل میکردند.
برای آگاهی بیشتر از جزئیــــات این شورش و جنگ ها و ادامهی آنها، علاقهمندان میتوانند بــه کتاب « سردشت در آئینهی اسناد تاریخی» از آقای فـــــریدون حکیم زاده مراجعه فرمایند.
روستای قلعهرش درزمــان جنگ تحمیلی همانند دژی در برابر رژیم متجاوز بعث ایستاده بــــود. مردم روستا در این مدّت حتّـــــــی برای لحظهای دیـار خود را ترک ننموده و همواره زیــر شدیدترین حملات هوای و زمینی مقاومت کرده اند. باتوجّه به اینکه تشخیص داده بودند که مـــردم روستا در خطــرند و هر لحظه ممکن است فــــــاجعه ای به بار آید بــه اکرار از طرف فـــرماندهان مستقردرمنطقه، فــرماندار وقت سردشت و حتّی استاندار استان، از مــردم روستا درخواست و تقاضا ی تخلیــهی روستا شده بود ولـــی با این حال نیـــز هیچگاه روستا تخلیه نگردید و مردم در کنار رزمندگان،کماکان به مقاومت و مبارزه ادامه میدادند.
روستای قلعهرش دو بـــار مورد حملهی هوایی جنگندههای رژیم صدّام قرار گـرفت و یکبــــــــــار هم درتابستان سال 1366بمباران شیمیایی شد. علاوه بـــر آن، روزانه نیـــــز به طور مداوم خمپــاره باران و گلوله باران می شد.لازم به ذکر است کـه در یکی از این روزها بیش از یکصدو پنجاه گلوله توب رژیم صدّام به روستـا اصابت کردند. مردم، روزها را در در خــــارج از روستا داخل پناهگاهها و زیـــــرغارها و سنگ ها و شب ها را نیـــز در زیر زمینها سپری می کردند.
روستای قلعهرش در زمان جنگ تحمیلی بـــــــرای حفظ نظام جمهوری اسلامی و دستاوردهای انقلاب و تمامیّت ارضی کشور دهها شهید، مصدوم، جانباز و معلول را به استقلال وآزادی ملّت مسلمان ایـــران هدیه داده است. پس از آن نیز، به دلیل جنگـزدگی و آلودگی منطقه و همچنین آثـــار باقیمانده از جنگ در مراتع و مزراع همچنان در حال قربانی دادن است. مینهای کاشته شده در اطراف زمینهای کشاورزی و مراتع و نیـز وجود موادّ منفجره و قابل اشتعال در این مکان ها، همواره در کمین زنــان ،کودکان،نوجوانان،کشاورزان ودامداران روستای قلعهرش می باشند.کشته و زخمی شدن افـــراد و نیز احشام و دامهایی را که روزانه بر اثر انفجار مین به هلاکت می رسند گواهی آشکار بر این موضوع است.
جنگ تحمیلی- از جنبــــه های گوناگون- یکی از موارد بسیا ر تأثیر گذار بــــر روستای قلعه رش بـوده است و به صراحت می توان گفت مردم روستا در ایـــن مدّت از لحاظ اقتصـــادی، فرهنــــگی، اجتماعی و حتّـی معنوی بسیار متضرّر شده اند؛ کودکان زیادی در ایـــن مدّت از تحصیل باز مانده اند، بسیــــاری از پـروژه های اقتصادی و ســازندگی منحل، نقل ویا بــــه تأخیر افتاده اند، مزارع و باغــــات تخریب و خـــاکبرداری شده اند احشام و دامهای فــراوانی به هلاکت رسیده اند و دهها نفرشهید و تعدادکثیــری از مردم روستا نیز یکی اعضای بدن خویش را از دست داده و فاقد عضو شده اند. این در حــــــالی است که جـزعدّه ی محدود وناچیــزی- که تعدادشان از انگشتـــان دست تجــاوز نمی کند- در هیچ یک از نهادهای دولتی مانند؛ بنیـاد شهـید و جانبــازان وغیـره پذیرفته نشده اند و همچنین هیچگونه اقدامی در خصـــوص بازسازی و جبران خسارات برای کشاورزان ودامداران صورت نگرفته است.
آثار ناشی از مواد منفجره در محیط کار،درتمامی شئــــون زندگی مردم روستای قلعهرش رسوخ کرده و باعث نا امنی در منطقه ومانع بازسازی وتعمیــرو نوآوری گردیده است.جابه جایی مین های کاشتــه شده توسّط عوامل طبیعی و سپس انتقـــال به داخل محیط کار گاهـاً افراد را غافلگیر کرده و خسارات جانی ومالی به همراه داشته است.
علاوه بـــر موارد فــوق الذّکردرداخل روستای قلعه رش یک پاسگاه قدیمی- که مردم روستای قلعهرش آنرا پاسگاه کهنه می نامند و اکنـــون به نقطه ی مرزی منتقل گردیده است- وجود دارد.که اطراف آن آلوده به مینهای ضد نفر است وجالب اینجاست کـــه تا سه سال پیش هیــچ اقدامی جهت پالودن وپاکسازی آن صورت نپذیرفتـــــه بود. اگر چه خوشبختانه درایـــن مدّت هیـچ گونه انفجـــاری مشاهده نگردیده است امّا بازهم بیم آن میرود خدای نکرده بازفاجعهای به بار آورد.
زنجیره کوهی که ازپنجاه متری غرب روستای قلعهرش آغاز و ازجهت جنوب بـــه شمال به موازات مرز ایرا ن- عراق امتداد مییابد و نهایتاً به رستم آلیـــان منتهی میشود، آلوده بــــه انواع مین است. ایــن محدوده همواره پوشیده از انواع علوفه وگیاه است و از منابع غنی برای تغذیهی دامــها به شمار میرود بـه همین منظور بیشترین تلفات جانی و مالی را برای مردم روستای قلعهرش در بر داشته است،لازم به ذکر است فاصلهی مراتع مذکور از مرز سه ــ چهار کیلومترمیباشد. امید است روزی مسؤولین نسبت به پالودن این مراتع اقدام نمایند.
گردآوری وتنظیم: ناصر خضرپور
۲۴ خرداد ۱۳۸۸
بۆ هونهرمهند قاله مهڕهی شمشاڵ ژهن
بۆهونهرمهند قالهمهڕهی شمشاڵ ژهن
*****************************
وهسیهت
*******
لهسهرلاشهی شمشاڵێکی له دنیا چوو
نووسرابوو:
" وهسیهت...، وهسیهت...!
ئهی خهڵکانێ !
ئهگهر مردم؛
له ههنبانهی مامه شوانێ
بۆم بدروون،
کفنێ به دهست بێریڤانێ
لهسهر تاتێ، بهردهپانێ
بم شۆن به ئاوی بارانێ
تابووتێکم بۆ بتاشن
له ئاڵهکۆکو بێژانێ
جوان دام پۆشن به ریحانێ
جا پێی بڵێن
به وێ کهوێ له کێوانێ
ههموو ڕۆژێ؛
بهیانێ، عهسرێ، شێوانێ
دهورم بگرێ به گریانێ
بانگی لێ کهن،
له وێ مهڕدۆشه چاوجوانێ
له هاوێرو مهڕخوێدانێ
بێ بۆ بالۆره لێدانێ
بهڵام ههرگیز!
مهم بهن بۆ نێو قهبرستانێ
له ناو گهرووی شمشاڵ ژهنێ، نهی لێدهرێ
بۆم دا ڕێژن گۆڕهخانێ
ههموو ساڵێ؛
بههارێ، هاوینێ، پاییزێ، زستانێ
ههموو پێنج شهمۆو جومعانێ
وهرنه سهرم
با ههموو خهڵکی بزانێ
که نێو گهرووی قاله مهره
بۆته پاردهی کوردستانێ "
*********
باوکی ڕامتین
*****************************
وهسیهت
*******
لهسهرلاشهی شمشاڵێکی له دنیا چوو
نووسرابوو:
" وهسیهت...، وهسیهت...!
ئهی خهڵکانێ !
ئهگهر مردم؛
له ههنبانهی مامه شوانێ
بۆم بدروون،
کفنێ به دهست بێریڤانێ
لهسهر تاتێ، بهردهپانێ
بم شۆن به ئاوی بارانێ
تابووتێکم بۆ بتاشن
له ئاڵهکۆکو بێژانێ
جوان دام پۆشن به ریحانێ
جا پێی بڵێن
به وێ کهوێ له کێوانێ
ههموو ڕۆژێ؛
بهیانێ، عهسرێ، شێوانێ
دهورم بگرێ به گریانێ
بانگی لێ کهن،
له وێ مهڕدۆشه چاوجوانێ
له هاوێرو مهڕخوێدانێ
بێ بۆ بالۆره لێدانێ
بهڵام ههرگیز!
مهم بهن بۆ نێو قهبرستانێ
له ناو گهرووی شمشاڵ ژهنێ، نهی لێدهرێ
بۆم دا ڕێژن گۆڕهخانێ
ههموو ساڵێ؛
بههارێ، هاوینێ، پاییزێ، زستانێ
ههموو پێنج شهمۆو جومعانێ
وهرنه سهرم
با ههموو خهڵکی بزانێ
که نێو گهرووی قاله مهره
بۆته پاردهی کوردستانێ "
*********
باوکی ڕامتین
اشتراک در:
پستها (Atom)